به گزارش آرمان اصفهان، آذر ماه 1357 مقارن با ایام ماه محرم بود، در این ماه مردم ایران ضمن برپایی عزای امام حسین(ع)، علیه رژیم پهلوی نیز دست به تظاهرات و راهپیمایی زدند و مراسم عزاداری سالار شهیدان در سرتاسر ایران به تجمعی علیه رژیم خودکامه پهلوی تبدیل شد.
در تهران بنا به دعوت جامعه روحانیت، راهپیمایی عظیمی با شرکت چند میلیون نفر در روزهای تاسوعا و عاشورا برپا شد. مردم هر منطقه، در حالی که روحانیون پیشاپیش آن‌ها بودند با سر دادن شعار، دست به تظاهرات زدند و در روز عاشورا نیز راهپیمایی باشکوه‌تر از روز قبل برگزار شد.
در این میان رژیم پهلوی نیز که فضا را متشنج می‌دید دست به اسلحه برد و در بسیاری از شهرها و استان‌های ایران، عزاداری و تظاهرات مردم را به خاک و خون کشید. یکی از بزرگ‌ترین جنایت‌های رژیم پهلوی در اصفهان و نجف‌آباد رخ داد.
حجت‌الاسلام دری نجف‌آبادی در کتاب خاطرات خود که توسط «مرکز اسناد انقلاب اسلامی» منتشر شده است درباره قتل‌عام مردم نجف‌آباد و اصفهان توسط رژیم پهلوی در آذرماه 1357 می‌گوید: «عاملان حفظ رژیم که نتوانستند به راهپیمایی عظیم تهران که آن‌ها را غافلگیر کرده بود، خللی وارد سازند، اعمال جنایت‌بار خود را در حمله وحشیانه خود به مردم بی‌دفاع اصفهان و نجف‌آباد که در راهپیمایی عاشورا شرکت کرده بودند، پیاده کردند. در اصفهان از زمین و هوا به وسیله بالگرد، صدها نفر از مردم مسلمان را هدف رگبار مسلسل قرار دادند که در نتیجه عده‌ای از مردم را کشته و زخمی کردند و عده زیادی نیز دستگیر شدند. در واقع، عمال ساواک هر کس را که در این روز مشاهده می‌کردند به گلوله می‌بستند و خانه و مغازه‌های مردم را تخریب و غارت کردند.»
حجت‌الاسلام دری‌نجف‌آبادی که خود یکی از سخنرانان روز عاشورای آن سال در نجف‌آباد بود همچنین بیان می‌دارد: «البته این اعمال خشونت‌بار در چندین شهر دیگر در همان روز عاشورا به وقوع پیوست؛ ولی سهم نجف‌آباد و اصفهان بیشتر بود. یک هفته موج خشونت، وحشت، ترور، ارعاب، غارتگری، آتش زدن مغازه‌ها، منازل و اموال مردم به طول انجامید و این جنایات که با عناوین شاه‌دوستی و توسط چماق‌داران و مأموران سفاک رژیم با حمایت تانک و مسلسل انجام شد، فضای دل‌خراش و ناامنی را برای مردم ایجاد کرد؛ به گونه‌ای که به صغیر و کبیر وزن و مرد رحم نکردند.»
وی درباره برنامه‌های مبارزاتی در اصفهان می‌گوید: «مسؤول این همه وحشت و جنایت فرماندار نظامی اصفهان، تیمسار ناجی، بود که به عنوان اوباش که آن‌ها را سازماندهی کرده بودند، این جو و فضا را به وجود آوردند. در این سال که دامنه فعالیت و مبارزات مردمی علیه حکومت مستبد پهلوی بسیار گسترده شده بود، بنده نیز به نوبه خود در شهرهای مختلف کشور با اجرای برنامه‌های سخنرانی و شرکت در کارهای فرهنگی و تبلیغی و هدایت مبارزات، تا حدودی در این مبارزات سهمی داشتم. در برخی از شهرهای اصفهان از جمله نجف‌آباد، خمینی‌شهر، یزدان‌شهر، در ایامی که حکومت نظامی برقرار بود، هر روز در حدود هشت برنامه سخنرانی داشتم. در آن ایام، هر روز یک سرى برنامه‌های تبلیغاتی انجام می‌گرفت. یادم است در مراسمی که در مسجد مدرسه صدر خواجوی اصفهان برگزار شده بود نیز سخنرانی کردم. در این مراسم که بسیار با عظمت بود ده‌ها هزار نفر شرکت کرده، مأمورین زیادی برای کنترل جمعیت به آنجا آمده بودند.»
انتهای پیام/