به گزارش آرمان اصفهان، سال‌هاست در عرصه موسیقی فعالیت می‌کند. «نی‌نوا»، «فریاد» و «بی‌تو به سر نمی‌شود» تنها اندکی از آلبوم‌هایی است که بی‌شک با شنیدن نامشان حسین علیزاده تار به دست مقابل چشمانمان نقش می‌بندد.

هنرمند بی‌حاشیه‌ای که شاگردان موفق زیادی را تربیت کرده، در فروتنی زبانزد است و آن قدر مردمش را دوست دارد که به خاطرشان دست رد به سینه فرانسوی‌ها بزند و جایزه شوالیه را نپذیرد.
هنرمندی که در عرصه ساخت موسیقی فیلم هم آثار درخشانی ازجمله «دلشدگان» را در کارنامه خود دارد و تاکنون برای ساخت موسیقی چهار فیلم «گبه»، «زشت و زیبا»، «آواز گنجشک‌ها» و «ملکه» سیمرغ بلورین بهترین آهنگسازی را دریافت کرده است.

این هنرمند یکشنبه‌شب با حضور فعالان فرهنگی کرمانشاه در تالار وحدت دانشکده فرهنگ و هنر دانشگاه علمی و کاربردی این شهر تجلیل شد و نکات جالبی را درباره دفاع مقدس، جایزه شوالیه و مشخصه‌های یک هنرمند مردمی بیان کرد.

افتخار به ایرانی بودن

آهنگساز فیلم سینمایی موفق «دلشدگان» در ابتدای سخنانش در این مراسم، با تاکید بر این که مردمی بودن پشتوانه یک هنرمند است، اظهار کرد: عنوان هنرمند را مردم به یک فرد اطلاق می‌کنند و به این ترتیب هنرمند متعلق به مردم است و باید با عشق و علاقه به مردم به فعالیت هنری بپردازد.

او حمایت مردمی را یکی از ارزشمندترین داشته‌های یک هنرمند و غیرقابل قیاس با هر چیز دیگری عنوان کرد و گفت: بسیار خوشحال هستم طی پنج دهه فعالیت هنری همواره با استقبال جوانان مواجه بوده‌ام و البته این استقبال من را هم جوان نگه‌داشته است.

علیزاده با تاکید بر این که همیشه به ایرانی بودن خویش افتخار می‌کنم، بیان کرد: دیدن برخی مطالب در نشریات موجب شرم انسان می‌شود، چرا باید ما منتظر باشیم کسی از خارج برای حل مشکلات ما بیاید و این در حالی است که در کشورمان چیزی از بقیه دنیا کم نداریم و باید یاد بگیریم مشکلاتمان را خودمان حل کنیم.

این هنرمند مطرح کشورمان با این کلام، متکی بودن به بیگانگان را بشدت مورد انتقاد قرار داد و افزود: عشق به وطن موجب شده بسیاری از افراد در طول تاریخ کشور و در رویارویی با مشکلات مختلف همچون جنگ تحمیلی، تحریم و… به ایرانی بودن خویش افتخار کنند.

او تصریح کرد: برخی هنرمندان و منتقدان در قیاس ظرفیت‌های خود با جوامع غربی به تقلید روی می‌آورند، این در حالی است که موسیقی ایرانی با وجود مشکلات مختلف، باز هم در جشنواره‌های خارجی با سایر تولیدات موسیقایی در دنیا رقابت می‌کند.

　در سایه عناوین غیرخودی قرار نگیریم

علیزاده اطلاق لقب شوالیه آواز ایران به استاد شهرام ناظری را مورد انتقاد قرار داد و تاکید کرد: هنرمندان ما از ارزش بالاتری برخوردارند که بگوییم سرباز فرانسوی آواز ایران، بلکه شهرام ناظری بالاتر است؛ ما نباید عناوین خود را با افتخارات غیرخودی بزرگ کنیم، ما افتخارات بسیار زیادی داریم و از استاد ناظری درخواست می‌کنم از رسانه‌ها بخواهند که ایشان را شوالیه خطاب نکنند. ایشان خیلی بزرگ‌تر از این هستند که در سایه چنین عنوانی
قرار بگیرند.

این هنرمند مطرح کشورمان مقاومت مردم در دوران دفاع مقدس را نشان‌دهنده عشق به وطن عنوان کرد که توسط همه ملت ایران با داشتن اقوام و مذاهب مختلف انجام گرفت و افزود: ایجاد رشته موسیقی در کرمانشاه اتفاق خوشایندی است و اکنون هنر و موسیقی در کشور ما و مراکز آموزش عالی از رشد خوبی برخوردار است.

حسین علیزاده، هنرمند مطرح کشورمان در این مراسم با اهدای لوح و هدایایی مورد تجلیل قرار گرفت و لوحی به یادبود حضورش در کرمانشاه توسط او امضا شد تا یادبودی از این استاد موسیقی ایران در کرمانشاه باقی بماند.

مهربانی‌های فراموش نشدنی یک مرد بزرگ

کیوان ساکت / آهنگساز و نوازنده تار : من با استاد حسین علیزاده از دوران نوجوانی ارتباط دارم. اوایل انقلاب بود که می‌خواستم تار یحیی بخرم.

با کانون چاوش تماس گرفتم و با ایشان صحبت کردم. به من گفتند باید به تهران بیایم. آمدم و آقای علیزاده از آقای گل‌محمدی نامی خواست تار یحیی بیاورد و برایم یک‌ساز انتخاب کردند. تمام مدتی که تهران بودم صبح زود با ایشان قرار می‌گذاشتم. می‌آمدند در کانون چاوش را باز می‌کردند و تا ساعت سه آنجا تمرین می‌کردم. بعد از ساعت 3 کلاس داًشتند و به همین علت کانون را ترک می‌کردم.

یک روز از ایشان خواستم اجازه بدهد در کلاس شرکت کنم. آن روز ماندم و فردا صبح یکی از قطعاتی را که به شاگردانشان یاد داده بودند، نواختم.

پرسید از کجا یاد گرفتی؟ گفتم شما که درس می‌دادی در حافظه‌ام ماند. خندید و گفت حافظه‌ات ضبط صوت خوبی است. عصر آن روز قطعاتی از ساخته‌های خودشان (ده قطعه اول کتابشان) را که هنوز چاپ نشده بود، در اختیار من قرار داد تا کپی بگیرم.

نوار ردیف میرزا عبدالله را که آقای برومند نواخته بود هم به من داد و گفت آنها را خوب تمرین کنم و برگردم. وقتی برگشتم، حسین علیزاده نبود. به آلمان رفته بود اما همان مدت کوتاهی که هر روز او را ملاقات کردم تاثیر بسیار خوبی روی من داشت. مهربانی، محبت و خوبی‌های ایشان هیچ‌وقت از خاطرم زدوده نخواهد شد.

انتهای پیام/ جام جم