به گزارش آرمان اصفهان؛ رئیس جمهور روسیه، مقامات ترکیه را به داشتن ارتباط با سرگردگان گروه تکفیری صهیونیستی داعش متهم می کند.
نشریه انگلیسی گاردین در مطلبی به قلم مارتین چولوف Martin Chulov نوشت:
در پی سرنگونی یک فروند جنگنده روسیه در حمله جنگنده های نیروی هوایی ترکیه، ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه با انتقاد شدید از این اقدام در اظهاراتی، تلویحا مقامات عالی رتبه ترکیه را به همکاری و همدستی با سرگردگان (گروهک تکفیری صهیونیستی) داعش متهم کرد.
اما آیا اینکه پوتین، مقامات ترکیه را همدست تروریست های داعش می داند، درست است.
از ابتدای جنگ سوریه، ترکیه بیش از هر کشور دیگری در منطقه که مقابل بشار اسد رئیس جمهور سوریه صف آرایی کرده اند، در سوریه مداخله مستقیم داشته است.
مرزهای ترکیه شاهراه اصلی همه جنگجوهایی بوده است که در این مدت وارد خاک سوریه شده اند. حتی از پایگاه های نظامی ترکیه برای آموزش و توزیع سلاح میان جنگجوهای شورشی سوریه استفاده شده است. شهرها و روستاهای مرزی ترکیه هم میزبان حدود یک میلیون آواره سوری هستند.
فرودگاه های بین المللی ترکیه پرازدحام شده اند. اگر نگوییم اکثرا، بیشتر ۱۵ تا ۲۰ هزار جنگجوی خارجی در مسیر سوریه ابتدا وارد فرودگاه های استانبول یا آنکارا شده اند و یا با شناورهای دریایی در شهرهای ساحلی ترکیه در دریای مدیترانه پیاده شده اند.
رفت و آمد این جنگجوها، بسیار پیش از سرنگونی جنگنده روسیه در حمله جنگنده های ترکیه، بهانه به دست متحدان اسد داده بود.
چه بسا حتی در میان برخی حامیان آنکارا افرادی احتمالا درست مانند پوتین مقامات ترکیه را به همدستی با تروریست ها متهم خواهند کرد.
از اواسط ۲۰۱۲ میلادی که جهادی ها کم کم شروع به حرکت به سمت سوریه کردند، در تمامی مبادی ورودی و مواصلاتی ترکیه حضور آنها مشهود بود. از فروگاه استانبول گرفته تا شهرهای هاتای و غازیان تپه در جنوب ترکیه و حتی روستاهای مرزی ترکیه و سوریه، این افراد به چشم می خوردند. این روند تا اواخر ۲۰۱۴ میلادی ادامه داشت تا اینکه دولتهای اروپایی و آمریکا فشار برترکیه را تشدید کردند.
تا آن زمان، داعش در بخش هایی از شمال و شرق سوریه حضور چشمگیری یافت و توانست با ایجاد انشقاق میان جناح های غیرایدئولوژیکی مخالفان سوریه و نیز گروههای اسلامگرای تحت حمایت ترکیه، خیال خود را راحت کند که باقیمانده این گروهها و جناح ها در آینده خطری را متوجه اهداف اصلی داعش نخواهند کرد.
جنگجوهای خارجی همچنان در خیابان های هاتای و غازیان تپه عبور و مرور داشتند؛ بدون هیچ ترس و نگرانی در هتل ها، کافی شاپ ها و ایستگاه های اتوبوس دور هم جمع می شدند. ادامه این روند باعث شد دیپلمات های اروپایی مقیم ترکیه به این نتیجه برسند که مقامات عالی رتبه ترکیه با افرادی که به جنگ بشار اسد، همکاری می کند؛ در حالی که اسد تا قبل از سرکوب تظاهرات طرفداران دموکراسی در سال ۲۰۱۱ از دوستان رجب طیب اردوغان به شمار می رفت.
یک مقام غربی می گوید: بعد از این سرکوب بود که اردوغان با اسد دشمن شد. اردوغان خیلی سعی داشت که اسد را هدایت و راهنمایی کند ولی بعد از آن سرکوب، احساس کرد که به او توهین شده است و حالا اوضاع به ا ینجا رسیده است.
با از هم پاشیدن شیرازه امور در سوریه، ترکیه بر کمک های خود به گروههای جهادی افزود. شواهد و قراین حکایت از آن داشت که آنکارا به این نتیجه رسیده است که جهادی هایی که از خاک این کشور به سمت سوریه می روند، غده خوش خیم هستند. بر همین اساس، می توان تغییر لحن مقامات ترک را با مقامات غربی در این خصوص احساس کرد: مقامات امنیتی ترکیه دیگر اصرار نداشتند گفته شود افراط گرایان، کسانی هستند که از مذهب سوء استفاده می کنند. بدینسان مشکل خطاب قرار دادن این افراد تحت عنوان تروریست هم در مکاتبات رسمی از بین می رفت.
با این وجود، ارتباط با برخی لایه های داعش ادامه یافت. بازرگانان ترک با قاچاقچیان نفتی داعش قراردادهای پرسودی امضا کردند به طوری که دست کم ۱۰ میلیون دلار در هفته به درآمدهای این گروه تروریستی افزودند. طی دو سال گذشته، چندتن از اعضای بلندپایه داعش به گاردین گفته اند که ترکیه ترجیح می دهد به جای رویارویی مستقیم با داعشی ها، کنار بایستد و کاری به کار آنها نداشته باشد.
کم کم این نگرانی در محافل اطلاعاتی افزایش یافت که ارتباط ترکیه و داعش از این جمله نشات گرفته است که دشمن دشمن من، دوست من است و باید گفت دو طرف نوعی ائتلاف آسودگی خاطر تشکیل داده اند. این نگرانی ها ماه مه گذشته و پس از آنکه نیروهای ویژه آمریکا در عملیاتی در شرق سوریه ابوسیاف دلال نفتی داعش را کشتند، افزایش یافت.
در بازرسی محل اختفای ابوسیاف، هارد دیسک هایی پیدا شد که حاوی جزییات ارتباط سرکردگان داعش با برخی از مقامات ترکیه بود. بلافاصله نامه هایی رسمی به واشنگتن و لندن ارسال و به آنها هشدار داده شده که کشف این اسناد می تواند پیامدهای سیاسی جدی به همراه داشته باشد.
اندکی بعد، ترکیه جبهه جدیدی علیه گروه کردهای جدایی طلب موسوم به پ ک ک باز کرد. برای سهولت این کار، ترکیه ابتدا به آمریکا اجازه داد از پایگاه هوایی اینجرلیک برای عملیات هوایی علیه داعش استفاده کند و سپس قول داد نظامیان ترکیه نیز در این عملیات مشارکت خواهند داشت. از آن پس، جنگنده های ترکیه موشک های خود فقط و فقط به سمت اهداف پ ک ک در داخل خاک ترکیه و نیز مواضع YPG متحد نظامی پ ک ک در سوریه نشانه می روند که تنها نیروی مبارز موثر مقابل داعش به شمار می رود.
مقامات عالی رتبه ترکیه آشکارا گفته اند که کردها یعنی مهمترین متحد آمریکا در سوریه، بیشتر از داعش منافع ملی ترکیه را تهدید می کنند.
با این وجود، جدای از همه مسائل، ترکیه یکی از اعضای سازمان پیمان آتلانتیک شمالی ناتو و از متحدان اروپا به شمار می رود. آمریکا و انگلیس کم و بیش از این موضع گیری ترکیه دلخور شده اند ولی تمایلی ندارند که در این خصوص کاری بکنند. زیرا واشنگتن و لندن از آن بیم دارند که با چنین کاری چه بسا یک متغییر دیگر به متغییرهای این منطقه به شدت ناآرام
افزوده شود؛ منطقه ای که ائتلاف ها، راهبردها و تبعات آنها همواره در حال تغییر و تحول است.
یک مقام عالی رتبه غربی می گوید : ترک ها تصور می کردند که می توانند این مسائل را مدیریت کنند ولی کنترل تحولات از دست آنها خارج شد. داعش ماه اکتبر گذشته با دو بمب گذاری انتحاری ثابت کرد که قادر است در قلب آنکارا آنها را گاز بگیرد و ترکیه حالا حالاها باید بدنبال آنها بدود.