به گزارش آرمان اصفهان، فرهنگ و هنر يكي از مؤلفه‌هاي اصلي تمدن است و معرفي آن به دنيا شاخصه اصلي براي شناختن يك تمدن توسط مردم جهان است.
ايران را مي‌توان از اين لحاظ بهشت ميراث فرهنگي دانست، تمدني با بيش از 10 هزار سال قدمت با گستره وسيع گونه‌هاي فرهنگي كه چشم هر بيننده‌اي را به خود خيره مي‌كند. به تازگي يكي از وزراي بلژيك به ايران آمده بود، وي با بيان مسرت و خوشحالي از حضور در اصفهان اذعان داشت كه مطالعات وسيعي درباره اين شهر و فرهنگ آن داشته است، اين مطالعات چگونه به دست مي‌آيد؟! بله با تبليغات و كار فرهنگي.
تركيه كه تا 10 سال پيش يك كشور ورشكسته از نظر اقتصادي بود با سرمايه‌گذاري روي صنعت توريسم و ميراث فرهنگي خود توانست خود را به عنوان نمادي از تمدن اسلامي معرفي كند، البته اين نماد بودن تركيه با پشتوانه چند صد سال امپراتوري عثماني نيز هست، اما تركيه براي اينكه بتواند از اين موقعيت بهره ببرد به حرف و شعار و روي كاغذ بسنده نكرد، بلكه با اقدام و عمل و مديريت كه متأسفانه حلقه گمشده در ميراث فرهنگي كشور ماست، توانست به اهداف بلند‌مدت و كوتاه‌مدت خود دست يابد.
خدمات فرهنگي و توريستي، تبليغات وسيع و ساخت زيرساخت‌هاي لازم براي معرفي فرهنگ و تمدن در اين كشور از ويژگي‌هايي بوده كه در كشور ما با وجود ظرفيت‌هاي بالاي فرهنگي نمود چنداني ندارد.
ميراث فرهنگي كه در بسياري از نقاط ايران مي‌تواند علاوه بر معرفي تمدن و هويت بالاي ايراني براي جوانان اين مرز و بوم اشتغالزا باشد، بيشتر به يك اسم پشت بوروكراسي و ناكارآمدي‌ها تبديل شده است.
سال‌هاست كه اين سازمان فعاليت دارد، اما خروجي چندان قابل قبولي از آن نمي‌بينيم حتي در بسياري از راه‌ها، سرويس‌هاي بهداشتي در ابتداي‌ترين شكل ممكن هستند. اغلب هتل‌ها ميراث دوران قبل از انقلاب هستند و پس از انقلاب حركت خاصي براي استفاده از اين ظرفيت نشده است.
كم و بيش از گوشه و كنار، اخبار تخريب خانه‌ها و آثار قديمي در رسانه‌ها به گوش مي‌رسد تا آنجا كه حتي مي‌توان گفت به پديده عادي تبديل شده است.
چند روز پيش يكي از خيراني كه از اروپا براي سرمايه‌گذاري در كشور خودش به ايران آمده بود در جمعي به دنبال آشنايي در سازمان ميراث فرهنگي مي‌گشت، دليلش را سؤال كرديم، گفت: نزديك يك سال است ايران آمده‌ام و در كاغذ بازي‌هاي ميراث فرهنگي براي متلي كه ساخته‌ام گير‌افتاده‌ام تا آنجا كه از كاري كه انجام داده‌ام، پشيمان شده‌ام.
گنبد مسجد امام اصفهان را به ياد بياوريد، داربست‌هاي گنبد سال‌ها جزئي از گنبد مسجد شده بودند تا آنكه پس از چندين سال، كاشيكاري ساده اين گنبد تاريخي تمام شد، اما يك سال از اتمام نگذشته كاشي‌ها چين خوردند و فروريختند. داربست‌هاي آهني هم منظره زشتي را ايجاد كرده بودند و براي مدت‌ها بخشي از نماي كاخ عالي قاپو هم شده بودند.
در مسجد امام اصفهان مدرس (محل درس شيخ بهايي) كه نماد تمدن اسلامي است و از جايگاه مهمي برخوردار است، متأسفانه سال‌هاست كه به يك انبار براي لوازم اضافي تبديل شده است. حمام شيخ بهايي كه از عجايب علمي و سال‌ها تنها با يك شمع روشن بوده و آبش گرم مي‌شده، مدت‌هاست مخروبه‌اي بيش نيست، شايد تنها كاري كه مردم اصفهان به عنوان شهري كه نماد فرهنگ و تمدن اسلامي ايرانيان محسوب مي‌شود، ديده‌اند آن است كه نزديك ايام نوروز ميراث فرهنگي چادرهاي فروش اقلام نا‌مربوط را در محوطه علم مي‌كند.
بيشتر اخبار ميراث فرهنگي كه در تلويزيون گفته مي‌شود، اخبار غارت فرهنگي است، يعني اكتشافات غيرمجاز و ثروت‌هايي كه تازه كشف شده‌اند.
هرچه نگاه مي‌كنيم از اين سازمان عريض و طويل كه در سال‌هاي گذشته محل جنجال‌هاي سياسي بوده، خروجي‌ای نمي‌بينيم، اما ما الان در ايامي هستيم كه اصفهاني‌ها آن را به عنوان هفته اصفهان جشن گرفته‌اند تا شهرشان را به دنيا معرفي كنند.
در اين ايام شهرداري اصفهان كارهاي مختلفي انجام داده است. اين شهرداري برخي از آثار تاريخي را فارغ از بهانه‌هاي هميشگي ميراث فرهنگي تعمير و به ديدني‌هاي هويتي شهر تبديل كرده است كه حمام عليقلي آقا و خانه مشروطيت از آن جمله هستند.
به نظر مي‌رسد با قياس عملكرد فرهنگي شهرداري و عملكرد سازمان ميراث فرهنگي در همين شهر يا در مقياسي بزرگ‌تر در سرتاسر كشور، شايد بتوان گفت براي احياي هويت فرهنگي اسلاميان و عقب نماندن از كشور لائيكي چون تركيه علاوه بر تجديد ساختار سازمان ميراث فرهنگي كه ضروري است، بايد بسياري از داشته‌هاي اين سازمان را تحت نظارت كارشناسان به شهرداري‌ها داد.
نویسنده : معصومه طاهري
منبع : روزنامه جوان